به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، یک ماه تمرین ویژه برای پاک شدن، برای خوب شدن و خوب ماندن کم نیست، یک ماه میهمان خصوصی و ویژه باری‌تعالی بودیم و فردا به شکرانه خوان نعمت یک ماهه، تمام‌قد با خشوع و خضوع، در میعادگاه عاشقان، سر سجاده بندگی، قامت می‌بندیم و از همه منیت‌ها و تکبرها قالب تهی می‌کنیم و به شکرانه توفیق بنده بودن و بنده ماندن «الله اکبر» می‌گوییم و تمام دنیا را با پشت دست به کنار می‌زنیم و در برابر معبود حمد می‌خوانیم حمدی که تنها لایق اوست که ستایش شود.

وقتی قنوت می‌بندی و می‌خوانی «اَسْئَلُکَ بِحَقِّ هذَا الْیَومِ الَّذى جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیداً» آن گاه خداست که با تمام افتخار و غرور در بین آسمانیان و زمینیان ندا می‌دهد شاهد باشید بنده‌ام به درگاه من زانو زده و از من خواسته‌اش را طلب می‌کند و سپاسگزار است

خدایا عید را بعد از یک ماه روزه‌داری و نیایش و دعا قرار دادی یعنی باید پاک و پاکیزه شده باشیم. در ماه قرآن مطهر شده باشیم تا قرآن را لمس کنیم چراکه خواندیم؛ « لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ».

حال در این لحظات پایانی دستان ما به لطف تو بلند است، یا رب! دستگیری‌ام کن! طوری که بی‌نهایت و ماندنی باشد. چراکه حال من مثال آن فقیری است که آمد نزد حاتم طایی و غذایی سیر خورد وهنگام رفتن به حاتم گفت: اگر از اینجا بروم با این جامعه پاره، و اگر از من بپرسند که از کجایی می‌آیی و بگویم از سر سفره حاتم می‌آیم برای تو خوشایند نیست.

پروردگارا! حال اگر از من بپرسند با لباس آلوده و روی سیاه سر سفره روزی‌دهنده عالمیان رفتی و همچنان آلوده بازگشتی چه گویم؟!!

خودت به حق ماه شریفت و به حق قرآن ناطق این ماه، لباس سیه‌رویی و گناه را از تن ما بر کن و اگر این بنده حقیرت، نتوانست حق بندگی‌ات را به جا آورد تو او را به عفو خودت ببخش چراکه بسیار آمرزنده و مهربانی.